Narodowy brzeg morza Cape Hatteras
Od piratów do wojny secesyjnej, to wybrzeże widziało wszystko. Rozbite fale, zaciszna plaża i chłodna kąpiel w Atlantyku są tym, czego szuka wielu odwiedzających Outer Banks w Karolinie Północnej. Trzy piaszczyste wyspy – Bodie, Hatteras i Ocracoke – których część tworzy Cape Hatteras National Seashore, oferują ten spokojny odpoczynek. Stanowią one również schronienie dla pięciu gatunków żółwi morskich, kolonii lęgowych ptaków przybrzeżnych i stada kucyków Banker. Legenda głosi, że kucyki pochodzą od zwierząt porzuconych przez rozbitych marynarzy w XVI lub XVII wieku.
Historia Outer Banks to wielowiekowy ciąg wstrząsających opowieści o katastrofach statków i wojnach. Woda u wybrzeża, znana jako „cmentarzysko Atlantyku”, była miejscem ponad 600 katastrof statków, z powodu „doskonałej burzy” śmiertelnych czynników, w tym niesławnych Diamond Shoals, ławicy stale przesuwających się pod wodą piasków. Aby wykorzystać prądy morskie, statki muszą pływać blisko Outer Banks i ryzykować konsekwencje.
Edward Teach, pirat znany jako Czarnobrody, terroryzował wody u wybrzeży Outer Banks na początku 1700 roku. Ocracoke Inlet było ulubionym miejscem jego postoju. Po zaciętej walce w 1718 roku, Teach i kilku członków jego załogi zostało zabitych przez porucznika Królewskiej Marynarki Wojennej Roberta Maynarda i jego ludzi.
Podczas wojny secesyjnej wyspy były wykorzystywane jako pola bitewne. Ten, kto kontrolował je i otaczające je dźwięki, miał ostatecznie kontrolować Karolinę Północną. Latem 1862 roku, zwycięstwo Unii na wyspie Roanoke zabezpieczyło wschodnią Karolinę Północną dla armii Unii. Prawie sto lat później, podczas II wojny światowej, niemieckie U-booty czaiły się na morzu, czekając na przepływające statki, oświetlane przez światła na lądzie.
Obszar ten stoi w obliczu znacznej erozji, która wpływa na stabilność domów wzdłuż brzegu. Duże sztormy, będące wynikiem zmian klimatycznych, spowodowały w ostatnich latach spustoszenie w linii brzegowej.
Aby przeciwdziałać niebezpiecznemu morzu, wzdłuż Outer Banks zbudowano wiele stacji świetlnych, w tym Cape Hatteras Lighthouse. Mierząca 198 stóp, ikoniczna struktura w czarno-białe pasy, zaprojektowana i zbudowana w latach 1868-1870, jest wciąż najwyższą ceglaną wieżą świetlną w USA.
